วันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งโทรศัพท์แจ้งว่าลูกสาวจะแต่งงาน เพื่อนคนนี้ตอนที่ยังเรียนอยู่เธอสวยมาก มีชายหนุ่มมารุมล้อมจีบเธออยู่หลายคน ทั้งรุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ และอาจารย์หนุ่มๆก็ไม่เว้น ลูกสาวของเธอก็คงสวยน่ารักไม่น้อยกว่าเธอแน่นอน พวกเพื่อนๆต่างก็นัดหมายชักชวนกันไปพร้อมหน้าพร้อมตา หมายถึงว่าพวกเราก็จะได้พบปะสังสรรค์กันไปด้วย เป็นดังที่คาดไว้ พอไปถึงโรงแรมที่จัดเลี้ยง เจ้าภาพเหมือนจะรู้ใจ จัดโต๊ะให้นั่งด้วยกันติดๆกัน 3 โต๊ะ แรกๆก็ยังสนใจในพิธีงานแต่งกันดีอยู่ ชี้ชวนกันดูเจ้าสาวคนสวยกับเจ้าบ่าวสุดหล่อ ดูน่ารักเหมาะสมกันดี เมื่อเสร็จพิธีการทั้งหลาย บริกรเริ่มเสริฟอาหารและเครืองดึ่ม งานแต่งงานก็กลับกลายเป็นงานเลี้ยงรวมรุ่นย่อยๆเลยทีเดียว ไม่เว้นแม้แต่เเม่ของเจ้าสาว
งานนี้ ชายหนุ่มที่เคยพยายามจีบแม่เจ้าสาวก็มาด้วย ทั้งคู่จึงเป็นพระเอกนางเอกของวงสนทนา ดีที่พ่อของเจ้าสาววุ่นอยู่กับการทักทายแขกอื่นๆแต่ก็ไม่วายเหลือบมองเป็นระยะๆ ไม่ใช่หึงหวงอะไรหรอกเพราะเข้าใจว่าหยอกล้อตามประสาเพื่อน แต่เสียงเฮของแม่เจ้าสาวนี่คงจะรับไม่ค่อยได้ มีเพื่อนคนหนึ่งเปิดประเด็นว่าทำไมถึงจีบไม่ติด แกก็ดูดีนี่หว่า ตอนนั้นนะ
แม่เจ้าสาวบอกว่า "ดีแล้วที่ไม่ได้เลือก "
"ทำไมละ" หลายคนสงสัย
"ก็ดูมันตอนนี้ซิ" หลายคนหันมามองพร้อมกัน เออจริงด้วยซิ คำพูดที่ว่าแกก็ดูดีนี่หว่าตอนนั้นนะ มันเฉพาะ ตอนนั้นจริงๆ
ความจริงที่เกิดขึ้นจึงออกมาจากปากของแม่เจ้าสาวหลังจากเครื่องดึ่มเปลี่ยนนิสัยผ่านไปหลายแก้ว เธอเล่าถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจ ตอนที่เราเรียน จะมีวิชาเกษตรกรรม ทุกคนจะต้องทำแปลงผัก โดยจะต้องขุดดินทำเป็นแปลงขึ้นมา สำหรับคนที่ไม่เคยจับจอบจับเสียมมาก่อน โดยเฉพาะผู้หญิงด้วยละก้อ ยากมาก ดังนั้นงานที่แปลงเกษตรจึงเป็นที่เปิดเผยความในใจเหมือนกับการให้ดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์ไม่มีผิด โดยชายหนุ่มจะแอบไปขุดดินทำแปลงผักให้แฟนหรือคนที่จีบอยู่ในตอนกลางคืน
"แกไม่ได้ขุดแปลงผักให้ชั้น" แม่เจ้าสาวชี้หน้า ทุกคนเลยเงียบกริบ เออ สมน้ำหน้า เรื่องแค่นี้ไม่รู้จักทำเขาหันไปชอบคนอื่นนะถูกต้องแล้ว ทุกคนก็เลยคุยกันเรื่องวีรกรรมข้างแปลงผักกันอย่างออกรส ว่ามีใครไปขุดแปลงผักให้ใคร มีเพื่อนปากร้ายคนหนึ่งหันมาพูดกับเราว่า
"เธอคงไม่มีใครขุดให้ละซี้ เงียบเชียว"
"ผิดถนัด ชั้นคงมีเสน่ห์พอจนมีคนแอบชอบหละ มีคนขุดแปลงผักให้ชั้นด้วยละ"
"แล้วรู้มั้ยใครขุดให้" เพื่อนคนเดิมยังไม่ยอมเลิก
"ไม่รู้ ชั้นไม่กล้าถาม"
"แล้วตอนนี้รู้ยัง"
"ยัง" ไม่รู้จะถามเซ้าซี้ไปทำไม
"งั้นรู้แล้ว เขาคงขุดผิดแปลงนะ"
เพื่อนทุกคนเงียบไปพักหนึ่ง แล้วต่างพากันระเบิดเสียงหัวเราะกันจนทุกคนในงานหันมามองเป็นตาเดียว เราแอบเคืองนิดๆ รึจะจริงเหมือนเขาว่าขุดแปลงผิด โธ่ หลงเข้าใจผิดมาตั้ง 40 กว่าปีว่าเราก็มีคนมาชอบอยู่เหมือนกัน หมดกัน..ไม่เหลืออะไรเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น