ต้นรักดอกโศก

       มีหลายคนสนใจดอกโศกที่เล่าให้ฟัง คนรักดอกโศกอย่างเราจะอยู่เฉยได้ยังไง(ก็อยากอธิบายอยู่แล้วแหละ) ดอกโศกนี้บางทีเขาเรียกอโศก ถิ่นดั้งเดิมก็แถบบ้านเรานี่แหละ ไทย อินเดีย พม่า และบางชนิดมาจากทวีปอเมริกาใต้ ในอินเดีย เขานับดอกโศกเป็นไม้มงคล ใช้บูชาพระหรือเทพเจ้า พระเอกนางเอกนัดพบกันที่ใต้ต้นโศก เช่นกามนิต วาสิฏฐี และพระนลกับนางทมยันตี โรแมนติกออก แต่ไทยเรากลับว่าเป็นต้นไม้แห่งความโศกเศร้า ไม่ควรปลูกในบ้านให้ปลูกแต่ในวัด ดอกโศกเป็นสัญลักษณ์ของความโศกเศร้า ผิดหวัง พลัดพราก มีสำนวนไทยว่า ต้นรักดอกโศก มีรักแล้วต้องมีโศก แต่เราขอค้าน ไม่เสมอไปหรอก เราไง แม้แต่ท่านสุนทรภู่ยังเขียนในนิราศบทหนึ่ง
                            น้ำค้างพรมลมชายระบายโบก
                            หอมดอกโศกเศร้าสร้อยระห้อยหวน
                            เหมือนโศกร้างห่างเหเสน่ห์นวล
                            มาถึงสวนโศกช้ำระกำทรวง
  ถึงโศกแต่ก็สุขใช่มั้ยละ วันนี้เลยค้นหารูปเก่าๆที่ดอกมันยังสวยอยู่มาให้ดูแล้วจะรักดอกโศกเหมือนเรา คนเขาว่า ดอกรักบานในใจคนทั้งโลก แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน แต่เราว่า ดอกโศกบานสะพรั่งอยู่ในสวน หอมรัญจวนดอกรักในใจฉัน ก็ดอกโศกมันอยู่ในสวนหมดแล้วจะเหลือมาอยู่ในใจได้ยังไงละ  มาปลูกต้นโศกกันเถอะนะ